Sokağın Soğuk Sesleri

Sokaklarda yaşam zordum dostum

sen şöminenin sıcağında

kazağına küfürler ederken

sokaklarda insanlar

delik deşik kazağına

sıkıca sarılır

ve dünyanın en güzel

ezgilerini armağan eder

nota kaygısı duymadan.

meltem rüzgarları

hiçbir zaman jest yapmaz

soğuktan kızarmış suratlara.

sıcak şarabınla

karın yağmasını izlerken

mermi gibi yağar

sokakların minik bedenlerine

her kartanesi

ve ardından

bir hüzün daha armağan eder

sokağın kalabalığına

ve sen her gece

ödüllendirirken sırtını

yumuşak bir yatakla

sokaklarda biraz daha sert gelir

asfalt çıplak sırtlara

....

Acemi Mühendis

Çantasını alıp

çekip giderken ardına bakmadan

sigaramın dumanıyla

ismimi yazmaya çalışıyordum

bir kez dönüp baksa

adımın yanına onu da nakşedecektim

sanırım işi çok acildi.

kusura bakma ama sigaramı söndürdüm

ve ismim şehrin kalabalığında

umarsızca dolaşmakta

ha bu arada bebeğim

beynime kurmuş olduğun medeniyette

yollar yapmayı unuttun

inan sana yürüyecek yerim yok

ve ismini yazmak için

sigara alacak param yok

...

Cevriye'ye Lanet!

 "sapkaliadam.blogspot.com" da okumuş olduğum "Afganistan Maceralarım" hikayesinde genç bir manyağın aşkı için neler yaptığı konu alınıyor. Hikayenin 3. bölümünde Cevriye'nin, başka bir adamla evlenmesi oldukça canımı sıktı. Klavye tuşlarının tüyleri diken diken oldu emin olun. Sinir katsayım, üniversiteye giriş için sıkça gündeme gelen katsayı muhabbetlerinden bile daha ürperticiydi. Parmaklarımdan Cevriye'ye lanet döküldü bu sebepten ötürü. Buyrun...

Abimin içi yanıyor
kar taneleri acı çekerek erimemek için,
abimden kaçıyor
ben yatağımdan kalkıp
sadece sigaramı yakıyorum
metrobüslerde hayat kitleniyor
insanlar nefret depoluyor
mermiler cevriyeyi özlüyor
bir annenin askere giden
oğlunu özlediği gibi
beyinler iyi niyetlerinden 
istifa ediyor
hücreler organlara 
nefret mailleri yolluyor
atletler çamaşır makinelerinden
simsiyah çıkıyor 
ben sigaramın sonuna geliyorum
Cevriye yemeğin tuzunu 
fazla atınca anlıyor her şeyi 
ama iş işten geçiyor.
 
....

Kanatlan Gel!

Çalışırken malışırken boş işler deyip

bir gün olsun ceketimizi alıp

çekip gitmeyi beceremedik.

aldığımız nefesin karşılığındaki "para"

ele geçirdi bedenlerimizi, hayatlarımızı, hayallerimizi

esir etti bizi

duramadık karşısında

kaldıramadık gardlarımızı
kırık tekmeleri, kırık kalplerimize yedik hep
annelerimizin koyduğu bembeyaz havlular
simsiyah oluverdi,
koca göbekli,
kimyasal gülüşlü heriflerin gözleri önünde.
aşık olacak vakti bahşetmediler
ve biz aşkımızı bahşedemedik, vakti olanlara
kaybolduk ufka uçan martılar gibi çığlık ata ata
her kanat vuruşta
biraz daha uzandık tabutumuza
elimizdeki sigarayla
yüreğimizdeki acıyla

...

Gelecek Günler

"Evlat" dedi bana bak. Kimse dokunulmaz değildir. Yasalarıma, kurallarıma karşı gelme, emirlerime itaat et, benim dilediğim gibi yaşa, sonra istersen ölürsün. Kovarım seni. Heveslerine sahip ol. Kursağında tetikçiler her zaman bekliyor. Bir şey olursa benden bil. Ringden ayrılma, ben havluyu atasıya kadar dayak yemeye devam et. Kovarım seni. Sus, sakın ağzını açma! Asgari ücretinin değerini bil. Az yemeyi öğren. Gözlerin ufka bakmasın. Ben bakması gereken yerleri işaretledim. Karşı gelme. Oyarım, sonra kovarım. Şimdi git bana çay getir.

"Patron"
"Ne var?"
"Kaç şeker?"
"3"
"Tamam!"