Bir insanın vadesi dolup dünyaya açık gözleriyle son bir bakış atıp öldüğünde, yaşadığı zaman diliminde onun adıyla anılmış arzular ve sözler de ölür mü?
Bildiğim bir şey varsa Yukarı Orinoco Yerlilerinin geleneğinde, ölen kişi adını kaybeder. Ölen kişinin yeşil muz çorbasına ya da mısır şarabına karıştırılan küllerini içerler ve bu törenden sonra bir daha hiç kimse onun adını anmaz. O artık başka bedenlerde, başka isimlerle gezer, arzular ve söyler.
Bildiğim bir şey daha varsa, Türk Yerlilerinin geleneğinde ölen kişinin adı yücelir. Meftanın ardından helvalar yapılıır, gözyaşları dökülür. İsmi dillerden düşmez. Arzuları arzularımız, düşünceleri düşüncemiz olur. Nefes aldığı dönem içersindeki beş para etmez ismi, düşünceleri, arzuları yine beş para etmez bedeninde şaha kalkar.
Yukarı Orinoco Yerlileriyle karşılıklı birer sigara içmek çok iyi olurdu. E tabi mısır şarabı ya da yeşil muz çorbasını içmemek şartıyla.
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder