Karaköy / Kadıköy Vapuru, 2017
Photo By: Ekin Taneri
Gönül yorgun olunca dil de keskin olur
Gönlüm dilimi katanaya çevirdi Müzeyyen
Çoban salatasına küp küp doğradığım domastesler gibi
insan doğruyorum
Ahlaksız cinayetlerin mahallinde gökyüzüne bakıp
ferahlamaya çalışıyorum
Müzeyyen, göz kapaklarımı aşağı yukarı hareket
ettiren ani refleksim
Sensiz dantelli çoraptan bir farkım yok
Sürekli ya kaçıyorum ya da deliklerimden hava
alıyorum
Savannah'ta aslan çetesi tarafından kovalanmış ama
kendisini kıl payı kurtarmış antilobun yorgunluğu var üzerimde
Yorgunum Müzeyyen,
Bir kucak sakalıma aldırış etmeden annemin bana
aldığı kalpli pijamayı giyemeyecek kadar yorgun!
Annemin aldığına aldırış etmeyip saygısızca yatağa
yatacak kadar yorgunum
Bağrının istasyonunda durup dinlenmeden hiçbir şey
gitmeyecek Müzeyyen
İnsan portakalını kaybettiğinde onu teselli edececk
pek çok portakal bulabilir etrafında
Parasını kaybettiğinde daha çoğunu bularak eski
zenginliğinin tadını tekrar çıkarabilir
Kayıplar bir şekilde unutturur kendini Müzeyyen!
Fakat sen!
Ne portakala benziyorsun ne de paraya,
Müzeyyen sen bu hayatta elimle dokunduğum hiçbir
şeye benzemiyorsun
Mezarlıkta ikamet eden hiç kimse nefes alamaz,
Nefes alamıyorum Müzeyyen ve Karacaahmette kendime
2+1 manzarasız bir yer bakıyorum
Yaşamak için bir şeyler paylaşmamız lazım Müzeyyen,
Dünya medeniyetlerinin hemen hepsi bir şeylerini
paylaşmayan cimriler olarak yok oldu
Gönlündeki akrepleri bırak gitsin
Bırak gitsin Müzeyyen
Acılar gönlümüzde derin boşluklar doğuruyor
Boşlukları doldurmakta zorluk çekiyorum, kontra
ataklara karşı koyamıyorum
Biliyorum Müzeyyen,
Kaotik gecelerin içindeki manyak bahçıvandan pek bir
farkım yok
Ama ne bileyim delilik olmadan da bir şeyleri
anlamamız zor
Hem deli olmasak zeytin çekirdeğinin içinde orman
yattığını nasıl görebiliriz?
Düşün Müzeyyen,
Ben mandalinamı almış liflerinde seni beklerken sen
düşün
Öpüyorum parmak uçlarından, ayak bileklerinden, elmacık kemiklerinden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder