Çığlık

 Savaş çığlıklarını duyar gibiyim

şarjörleri süsleyen mermileri görüyorum

namlular hedefi kalplere doğrultmuş 

birazdan kırmızıya boyuyacak toprağı

bilmedikleri bir şey var ama

toprak sevmez kanın kırmızısını

çileğe mineral verip büyümesini ister

elmaların, kirazların rengini sever...

uçakların gökyüzünü yardığını görüyorum

pervanesinde moleküllerine ayrılan kırlangıçlara aldırmadan

tüyler gökyüzünde 

savaş makinelerine sitemle son kez uçuyor

gökyüzü kapanıyor içine

gidenin ardından boşaltıyor gözyaşlarını

tankların yürüdüğünü görüyorum

kara kaplumbağaları suya doğru koşuyor

ağaçkakanlar sincaplar için oyuyor kovukları

köstebekler endişeyle deliyor yeraltını

ağaçlar rüzgarla konuşup

ağıtlar yakıyor nebatata

kundaktaki çocukları görüyorum 

geleceğe gülümsüyorlar habersiz

anneler gözyaşı depoluyor çaresiz

her damla bir bedduayı armağan ediyor 

vahşeti meslek benimsemiş mahlukata.

yeraltı masumlara açarken kollarını

dişlerini sıkarak bekliyor 

güzelliklerin karnına bıçağı sokanları...