şimdi sen,
sıcak evinin koltuğuna korkularını gömmüşken
varoluşun düşüncesinde eziliyor insanlar
özellikle bizler
bilmiyorum deme bana
biliyorum desen
kırlangıçlarla raks ederdi gözlerin
şimşeklere kafa tutardı kalp atışın
dedim ya bilmiyorum deme bilirsin sen!
Neyse sözü uzattım
Sana az yanık şiirler yazdım bu gece
seversin sen,
bilirsin yanmayı, yanığı
dedim ya uzattım sözü
bir kadehin ucundan tadını alarak
gözlerimi kapatıyorum ve sen!
olman gereken yerdesin
göz surlarımın içinde
estetik bir manastırsın
huzur dolu mescit
karanlığa yumruk gibi inmiş ay ışığı
tenin her bir gözeneğini yalayan sıcak bir ışınsın
varlığın bu coğrafyada bir şeyler değiştiriyor
bunu kimse bilmiyor!
benden gayrı
...